همانگونه که از نام آن پیداست، در این سبک تکیه بر حداقل‌ها است و کاملاً بر خلاف سبک های کلاسیک و سنتی، از شلوغی و وفور پرهیز‌‌ می‌شود. دکوراسیون مینیمال به خاطر توجه به عصاره خطوط و اشکال، گرچه ظاهری مدرن دارد اما برخلاف آن بیشتر از سبک ژاپنی وامدار است و در آن جلوه سکوت و آرامش اولویت دارد.

رنگ سفید برای عناصری با مساحت های زیاد (مثل دیوار و سقف) نقش کلیدی دارد. اشیاء نصب شده بر دیوار‌ها و سقف‌ها (تابلو، قفسه، لوستر...) نیز باید بسیار کم باشند. به عبارت دیگر دیوارها و سقف‌ها باید نفس خور برای چشم بوجود بیاورند. پس آن تعداد اندک را باید با وسواس و دقت زیاد انتخاب کرد. در سبک مینیمال، معمولاً کف کل ساختمان (حتی آشپزخانه)  متحد و از یک جنس است. علت آن توازن و آرامشی است که این یکدستی در کل سااختمان ایجاد‌‌ می‌کند. در نقاط لازم میتوان از فرش استفاده کرد که در اینجا نیز بهتر است از فرش های کم طرح و ساده استفاده شود (مثل گبه یا گلیم یا قالی های ترکمن).

اجناس، وسایل و مبلمان باید فضای آزاد کافی در پیرامونشان داشته باشند. چیدن تنگاتنگ آنها از این سبک فاصله‌‌ می‌گیرد و نوعی اغتشاش ایجاد‌‌ می‌کند. از هر آنچه که کاربردی نیست و تنها جنبه تزئینی (چه بسا مزاحم) دارد باید دوری کرد.